اکونیوز: ذخایر گاز دریای خزر حدود ۴ درصد از ذخایر گاز جهان را تشكیل می دهد. ۴۵ درصد از گاز دریای خزر از آن قزاقستان، ۴۴ درصد تركمنستان، ۱۰ درصد آذربایجان و ۲ درصد سهم روسیه است اما ایران به دلیل عدم انجام عملیات استكشافی در این دریا سهمی از گاز كشف شده خزر ندارد.
به گزارش سازمان اقتصادی امارات،۳۲/۱ درصد ذخایر جهانی گاز سهم روسیه و ۱۵/۳ درصد سهم ایران است كه این ارقام غیرقابل چشم پوشی اند.
انتظار می رود در آینده تولید گاز نقش فزاینده ای در تولیدات دریای خزر داشته باشد و كم كم این منطقه به جای آن كه محل صدور نفت باشد به محل صدور گاز تبدیل خواهد شد.
همچنین براساس انتظارات ۴۴ درصد از تولیدات احتمالی دریای خزر در سال ۲۰۱۴ مربوط به تولید گاز خواهد بود.
چین طی برنامه های بلندمدت تلاش می كند تا اقدامات متعددی را برای تضمین امنیت نفت و گاز انجام دهد كه از جمله این اقدامات می توان به كشیدن لوله های گاز از كشورهای حوزه دریای خزر اشاره كرد.
بنابراین چین تلاش می كند تا توافقنامه های بلندمدتی را با كشورهای آسیای میانه امضا كند آخرین توافقنامه امضا شده در این خصوص توافقنامه ای است كه چین با تركمنستان امضا كرد كه به موجب آن تركمنستان سالانه ۳۰ میلیارد مترمكعب گاز به چین از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۳۹ صادر خواهد كرد.
سؤالی كه اینجا مطرح می شود این است كه آیا تركمنستان می تواند به تعهدات خویش در خصوص این توافقنامه عمل كند. در حالی كه این كشور ۴۵ میلیارد متر مكعب گاز را در سال ۲۰۰۵ صادر كرد و كشورهای روسیه و اوكراین نیز از این كشور می خواهند تا توافقنامه های امضاشده در خصوص مقادیر مشخص شده گاز را عملی كند. نكته واضح این است كه افزایش سه برابری صادرات گاز طی مدت سه سال امری دشوار است.
اكنون قزاقستان عرصه مناسبی برای تبدیل شدن به عنصری فعال در بازار گاز چین را در اختیار دارد. در خصوص لوله كشی گاز به طول ۲۸۰۰ كیلومتر از قزاقستان تا مرزهای چین توافق شده كه این لوله ها توانایی انتقال سالانه ۳۰ میلیارد متر مكعب گاز را دارند.
انتظار می رود مرحله اول از این طرح لوله كشی، در سال ۲۰۰۹ و مرحله دوم در سال ۲۰۱۲ به مرحله بهره برداری برسد و از طریق این لوله ها گاز مناطقی همچون كارچاگانگ با ذخیره ۱/۳ تریلیون، تنگیز با ۵۶۰ میلیارد متر مكعب ذخیره گازی و كاشاگان با ۲۲۰ میلیارد مترمكعب به چین انتقال داده شود.
همچنین براساس برآوردهای انجام شده تا سال ۲۰۱۲ قزاقستان سالانه ۵۳ میلیارد مترمكعب گاز تولید خواهد كرد.
شایان ذكر است در حال حاضر چین سالانه ۴۰ میلیارد مترمكعب گاز تولید می كند. این در حالی است كه در سال ۲۰۱۰ فقط شهر شانگهای به تنهایی ۶ الی ۱۰ میلیارد مترمكعب گاز را مصرف خواهد كرد.
برخی از تحلیلگران معتقدند امضای توافقنامه های فوق به منزله برقراری ارتباط میان كشورهای صادركننده گاز آسیای میانه از جمله تركمنستان، قزاقستان و ازبكستان به روی كشورهای آسیایی و اقیانوس آرام خصوصاً چین است.
این مسئله به ضرر روسیه خواهد بود زیرا این كشور واردات گاز از تركمنستان را مدنظر دارد و علاوه بر آن توافق تركمنستان با چین به چین این اجازه را خواهد داد تا بر روسیه در راستای كاهش قیمت گاز صادراتی به این كشور فشار وارد كند. انتظار می رود روسیه صدور گاز از غرب سیبری به چین را از طریق خطوطی به نام «التای» در سال ۲۰۱۱ میلادی آغاز كند.
روسیه قصد دارد هر صد متر مكعب گاز را به قیمت ۱۴۰ الی ۱۵۰ دلار به چین بفروشد اما چین خواهان خرید هر صدمترمكعب به قیمت ۷۰ الی ۸۰ دلار است.
براساس اعلام برآوردهای روسی هزینه تولید گاز در غرب سیبری حدود ۱۲ الی ۱۳ دلار است در حالی كه این رقم در تركمنستان ۲ الی ۳ دلار است.
كارشناسان معتقدند برای این كه روسیه از توافقنامه میان چین و تركمنستان خسارت نبیند و یا این كه خسارت هایش كمتر شود اولاً باید در راستای تسریع اجرایی كردن توافقنامه صدور گاز از سیبری تلاش كند و از سوی دیگر در طرح چینی تركمنستانی مشاركت نماید.
آنچه كه اكنون در خصوص انتقال گاز از كشورهای آسیای میانه به چین رخ می دهد سیاست تنوع بخشی به انرژی این كشورها نامیده می شود اما این عملیات تنوع بخشی باعث افزایش نفوذ آسیا در اقتصاد جهان خواهد شد.
به گزارش سازمان اقتصادی امارات،۳۲/۱ درصد ذخایر جهانی گاز سهم روسیه و ۱۵/۳ درصد سهم ایران است كه این ارقام غیرقابل چشم پوشی اند.
انتظار می رود در آینده تولید گاز نقش فزاینده ای در تولیدات دریای خزر داشته باشد و كم كم این منطقه به جای آن كه محل صدور نفت باشد به محل صدور گاز تبدیل خواهد شد.
همچنین براساس انتظارات ۴۴ درصد از تولیدات احتمالی دریای خزر در سال ۲۰۱۴ مربوط به تولید گاز خواهد بود.
چین طی برنامه های بلندمدت تلاش می كند تا اقدامات متعددی را برای تضمین امنیت نفت و گاز انجام دهد كه از جمله این اقدامات می توان به كشیدن لوله های گاز از كشورهای حوزه دریای خزر اشاره كرد.
بنابراین چین تلاش می كند تا توافقنامه های بلندمدتی را با كشورهای آسیای میانه امضا كند آخرین توافقنامه امضا شده در این خصوص توافقنامه ای است كه چین با تركمنستان امضا كرد كه به موجب آن تركمنستان سالانه ۳۰ میلیارد مترمكعب گاز به چین از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۳۹ صادر خواهد كرد.
سؤالی كه اینجا مطرح می شود این است كه آیا تركمنستان می تواند به تعهدات خویش در خصوص این توافقنامه عمل كند. در حالی كه این كشور ۴۵ میلیارد متر مكعب گاز را در سال ۲۰۰۵ صادر كرد و كشورهای روسیه و اوكراین نیز از این كشور می خواهند تا توافقنامه های امضاشده در خصوص مقادیر مشخص شده گاز را عملی كند. نكته واضح این است كه افزایش سه برابری صادرات گاز طی مدت سه سال امری دشوار است.
اكنون قزاقستان عرصه مناسبی برای تبدیل شدن به عنصری فعال در بازار گاز چین را در اختیار دارد. در خصوص لوله كشی گاز به طول ۲۸۰۰ كیلومتر از قزاقستان تا مرزهای چین توافق شده كه این لوله ها توانایی انتقال سالانه ۳۰ میلیارد متر مكعب گاز را دارند.
انتظار می رود مرحله اول از این طرح لوله كشی، در سال ۲۰۰۹ و مرحله دوم در سال ۲۰۱۲ به مرحله بهره برداری برسد و از طریق این لوله ها گاز مناطقی همچون كارچاگانگ با ذخیره ۱/۳ تریلیون، تنگیز با ۵۶۰ میلیارد متر مكعب ذخیره گازی و كاشاگان با ۲۲۰ میلیارد مترمكعب به چین انتقال داده شود.
همچنین براساس برآوردهای انجام شده تا سال ۲۰۱۲ قزاقستان سالانه ۵۳ میلیارد مترمكعب گاز تولید خواهد كرد.
شایان ذكر است در حال حاضر چین سالانه ۴۰ میلیارد مترمكعب گاز تولید می كند. این در حالی است كه در سال ۲۰۱۰ فقط شهر شانگهای به تنهایی ۶ الی ۱۰ میلیارد مترمكعب گاز را مصرف خواهد كرد.
برخی از تحلیلگران معتقدند امضای توافقنامه های فوق به منزله برقراری ارتباط میان كشورهای صادركننده گاز آسیای میانه از جمله تركمنستان، قزاقستان و ازبكستان به روی كشورهای آسیایی و اقیانوس آرام خصوصاً چین است.
این مسئله به ضرر روسیه خواهد بود زیرا این كشور واردات گاز از تركمنستان را مدنظر دارد و علاوه بر آن توافق تركمنستان با چین به چین این اجازه را خواهد داد تا بر روسیه در راستای كاهش قیمت گاز صادراتی به این كشور فشار وارد كند. انتظار می رود روسیه صدور گاز از غرب سیبری به چین را از طریق خطوطی به نام «التای» در سال ۲۰۱۱ میلادی آغاز كند.
روسیه قصد دارد هر صد متر مكعب گاز را به قیمت ۱۴۰ الی ۱۵۰ دلار به چین بفروشد اما چین خواهان خرید هر صدمترمكعب به قیمت ۷۰ الی ۸۰ دلار است.
براساس اعلام برآوردهای روسی هزینه تولید گاز در غرب سیبری حدود ۱۲ الی ۱۳ دلار است در حالی كه این رقم در تركمنستان ۲ الی ۳ دلار است.
كارشناسان معتقدند برای این كه روسیه از توافقنامه میان چین و تركمنستان خسارت نبیند و یا این كه خسارت هایش كمتر شود اولاً باید در راستای تسریع اجرایی كردن توافقنامه صدور گاز از سیبری تلاش كند و از سوی دیگر در طرح چینی تركمنستانی مشاركت نماید.
آنچه كه اكنون در خصوص انتقال گاز از كشورهای آسیای میانه به چین رخ می دهد سیاست تنوع بخشی به انرژی این كشورها نامیده می شود اما این عملیات تنوع بخشی باعث افزایش نفوذ آسیا در اقتصاد جهان خواهد شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر