نظر یکی از کاربران سایت فرارو: اگر نگاهی کوتاه به خیابانهای شهرمن (کرمانشاه ) بزنید فقر و نکبت مردمی را می بینید که پس از تحمل تمام گرفتاریهای هشت سال جنگ وپس از گذشت نزدیک به سی سال از عمر انقلاب مزه شیرین استقلال وعدالت را هنوز نچشیده اند صحبتی دارم با مسئولین این کشور آیا واقعا" مردم شریف کرمانشاه سزاوار خدمت نیستند که پس از طی سی سال از عمر نظام این همه بی مهری می بینند در طول روز صدای دوره گردهای فقیر حاشیه نشین شهر گوش هر شنونده ای را در محلات شهر براستی می آزارد .کمتر سطل زباله ای را دراین شهر می بینی که کودکی ویا جوانی تا نیمه تن به دنبال تکه پلاسیکی ویا فلزی چندین با آن را نگشته باشد.کمتر مدرسه ای را می توانی بیابی که دارای میزوصندلی بدرد بخوری باشد خود به دلیل کار فرهنگی که مجری اجرای آن بودم بارها به مدارس این شهر رفته ام در یک از دبیرستانهای دخترانه خیابان شریعتی کرمانشاه دختران این ملت فقر زده بجای پرده از جلد بسته های پفک برای جلوگیره از تابش نور به کلاس درس استفاده کرده بودند.کمتر خیابانی در این شهر پیدامی شود که دارای دست اندازهای کمر شکن نباشد . کارگران بیچاره این شهر بیشتر روزها را دست خالی به خانه بر می گردند. قیمت مسکن در این شهر سر به عرش زده است . امید به زندگی در جوانان به شدت پائین آمده است.تورم وگرانی کمر اقشار فقیر مردم استان را خرد کرده است .قطعی آب وبرق وطولانی تر شدن صف نانوائیها مردم را به ستوه آورده است. حال باید به مسئولین این کشور گفت آیا سهم این مردم مرزنشین وپاسدار همیشگی کشور از رفاه عمومی در کشورهمین است ؟
۱۳۸۷ خرداد ۲۶, یکشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر